Seter irlandzki tradycyjnie kojarzony będzie z samą Irlandią i wyspami brytyjskimi (stąd też poniekąd jego nazwa). Tak naprawdę jednak wywodzi się z terenów europy zachodniej – Francji oraz Hiszpanii. Jego bezpośrednim przodkiem były długowłosy spaniel, a seter powstał poprzez skrzyżowanie spaniela wodnego z pointerierem oraz Springer spanielem. W pierwszym okresie rozwoju rasy nie przywiązywano dużej wagi do koloru, bardzo duża uwaga zwracana była jednak na właściwości myśliwskie. Na początku siedemnastego wieku równie popularne były psy o białym oraz wręcz czerwonym kolorze sierści. Wszystkie były psami czysto użytkowymi, głównie myśliwskimi, ich rolą było przeszukiwaniu dużych terenów w poszukiwaniu ptactwa. Z czasem jednak ich rola użytkowa zaczęła pomału zanikać (cały czas są one wykorzystywane w myślistwie), a przywiązywano większą wagę do cech estetycznych samego psa i jego wyglądu, liczył się głównie odcień sierści, z tego też powodu większość seterów irlandzkich z prawdziwego zdarzenia w czasach dzisiejszych posiada mahoniowy odcień sierści.