Anatomia delfinów oceanicznych


Delfiny oceaniczne posiadać będą wrzecionowate ciało, które długość sięgać może od jednego do nawet ośmiu metrów, oprócz tego do ich cech charakterystycznych zaliczymy wydłużone szczęki i uzbrojone jednocześnie w zęby przypominające swoim kształtem stożki. Skóra delfinów jest bardzo gładką, czasami na jej powierzchni występować będzie mogło miejscowe owłosienie. Gruczoły znajdujące się na powierzchni skóry odpowiedzialne są za wydzielanie śluzów, które będą zmniejszały opory środowiska wodnego i jednocześnie umożliwiały osiąganie prędkości, które są wręcz zadziwiające. Na końcu ogona każdego z delfinów znajduje się charakterystyczny fałd skórny, który pełnić będzie rolę płetwy ogonowej – jednocześnie jest to główny narząd odpowiedzialny za ruch tychże zwierząt. Twarz delfinów swój specyficzny wygląd zawdzięczać będzie czołu, które zawiera w sobie tak zwany melon, czyli okrągły narząd pełniący zasadniczą rolę w echolokacji, czyli wykorzystywaniu fal dźwiękowych do odnajdywania przeszkód, pożywienia, czy też drapieżników. Szkielet delfinów oceanicznych dostosowany będzie przede wszystkim do środowiska, w którym zwierzę żyje. Kości czaski zachodzą ściśle na siebie, kręgi szyjne natomiast są połączone i unieruchomione. Szkielet pokryty dodatkowo jest bardzo grubą warstwą mięśni i jednocześnie tłuszczu, co zapewniać będzie utrzymanie ciepła. Delfiny posiadają duży mózg, którego kora mózgowa jest silnie pofałdowaną, co powoduje, że są to jedne z bardziej inteligentniejszych i rozwiniętych pod względem psychicznym zwierząt, które porównywalne są do szympansów. Zwierzęta te jako oddychające tlenowo, średnio co kilkadziesiąt sekund będą musiały wypływać na powierzchnię aby zaczerpną powietrza. W sytuacjach krytycznych magazynują jednak tlen w mięśniach, dzięki czemu przebywać mogą pod wodą o wiele dłużej.